ACCEPTORIA Ars

ACCEPTORIA Ars

ab Acceptor, i. e. Accipiter, Glossae veteres Lat. Graec. Acceptor εἵραξ, Δοχἐυς: Vox frequens in antiquis Legibus, nec Lucilio neglecta, qui dixit:

Exta acceptoris et unguis.

Ars est accipitraria, quam non fuisse ante Frider. Barbarosiam iam. existimavit Blondus, qui circa A. C. 1246. captâ iam Parmâ, aves rapaces et cicures, praeter usitatas in Italia multas, in quêis falcones, chilvones, astures et gerfalcbi albi, populo in spectaculum conspiciendas dedisse Imperatorem refert. At ex antiquis Legibus constat, non solum inventam eam esse ante 1000. plus hinc ann. sed pro more etiam nostri saeculi et disciplinae, a Gallis Germanisque fuissc illustratam, vide in L. Salica, tit. 7. §. 1. 2. et 3. in LL. Ripuariis tit. 36. §. 11. in LL. Frisonum, Boiorum tit. 20. §. 1. etc. Imo tantum admirationis in hoc voluptatis genere posuêre olim Veteres, ut lege etiam prohiberent, ne quis spatham vel accipitrem suum in ipsam capitis redemptionem cogetetur date, scil. cum hic non minus esset vitae solatium, quam illa libertatis vindex atque praesidium: Quin et ipsos, qui vel canem ucl accipitrem alterius furtim subtraxissent, omni ludibriô et dedccore sugillandos decernerent: Burgundiones in LL. suaram Additam. 1. tit. 10. Imo et maiorem adhuc huius artis antiquitatem loqui videtur, quod in Notitia Occdental. Imperii, Ordo militum, qui Sagittarii Venatores dicti sunt, auspicium nominis sui, accipitrem gerunt in clypeo, pro insigni. Taceo Gaufredum I. Brit. D. iter Romam carpentem, a muliere, cuius gallinam accipiter eius invaserat, lapidis ictu necatum, A. C. 1008. Certe Rex Angliae Aluredus, inter bella, omnem venandiartem egisse, Aurificesque et Artisiccs suos omnes, Falconarios, Accipitrarios, Caniculariosque docere non desiisselegitur. Henr. Spelmann. Glossar. Archaeol. Vide supra Acceptor.